ESMER ADAM

Kuzeyden güneye
Her karış toprağa bulanıp bir renk edindi doğa
Doğusuna batısına bakmadan
Her yudum havaya bulanıp bir nefes edindi doğa
Rengi nefese
Nefesi renge katıp bir insan edindi doğa

Özene bezene çizdi resmini
Kendinden yaptı, kendinden verdi cismini
Alnını, yüreğini geniş yaptı
gezdiği topraklar kadar
Tenine, karışan nefes rengini
Sesine, Sur 'un gücünü kattı
verebildiği kadar
Beden verdi
Ruh verdi
Kendi avuçlarından kan verdi, can verdi
Güneş 'e değen gözler
Yaşam 'a değen eller verdi
Kendine benzetti doğa 
  

                      DOĞA

Doğa, şarkısını söylemeye başladı
Yeşillere büründü ormanlar
Mavi elbisesini giydi sevgili deniz

Doğa, ilahisini dilllendirmeye başladı
Çeşit çeşit türde hayvan
Renkli renkli yerde bitki

Doğa, kavuşmak için açtı bağrını
Sevdiğini barındırdı yüzyıllarca
Sevmediğini ezdi geçti bir çırpıda

Doğa, verilen gucleri sahiplendi
Kabul edeni yaşattı sorunsuzca
Resti çekenin, bakmadı gözyaşına 


             DOĞA VE BEN

Gökyüzünde yıldız, yerde sıralıdır dağlar
Deniz uçsuz bucaksız tinde sonsuzluk sağlar
Ne kadar haz veriyor cana, bahçeler bağlar
Bugün çok mutluyum başbaşayız doğa ve ben

Doğa denen olgu bizlere öyesine giz
Biriz hepimiz aslında hepimiz de biriz
Ne yalnızca sen, ben, o var, ne de biz, onlar, siz
Bilerek mutluyum, başbaşayız doğa ve ben

İnsanlar cıvıl cıvıl yolda dolaşıyorlar
Çocuklar sudan korkup,kaçıp ağlaşıyorlar
Kimi dalmış denize, keyifçe yüzüyorlar
Arındım mutluyum, başbaşayız doğa ve ben 


        
DOĞA ANA

Doğa Ana
Doğa Ana!
şimdi kucağında o
incitme sakın
kurda kuşa yem etme
güzeldi gözleri,elleri
güzeldi yüreği
bir güldü bembeyaz
gülüverirdi...
Don KİŞOT derdik ona
atını haksızlığa
sürüverirdi...